Het was opnieuw een full house in Museum Maassluis. Nu echter niet voor de opening van een expositie maar om afscheid te nemen van Friedie Kloen na een dienstverband van vijftien jaar.
Eerste spreker was wethouder Keizer; burgemeester Haan moest wegens ziekte verstek laten gaan. Namens het gemeentebestuur mocht de heer Keizer Friedie de Erespeld van de gemeente opspelden, waarmee zij officieel Ereburger van de stad Maassluis is geworden. Hij bedankte haar voor haar belangrijke culturele bijdrage in kunst en educatie.
Een lange reeks sprekers nam de gelegenheid om eens goed uit de doeken te doen wat Friedie zoal had betekend. Pieter van Houten, collega en conservator, leidde ze in. Hij memoreerde bovendien zijn goede relatie met Friedie en het feit dat hij haar destijds had aangenomen.
Hans Eijsackers, secretaris van het museumbestuur, deed het woord namens Hans Ploeg, voorzitter. De laatste had vanuit Bali een boodschap gestuurd om Friedie te bedanken voor haar belangrijke werk bij het functioneren van het museum.
Wim Maagdenburg was Friedies ‘baas’ op het gemeentehuis. Ook hij had vele lovende woorden voor Friedie, onder andere voor de door haar geleide projecten waaronder het beschilderen van bolders door schoolkinderen.
Als collega in de kunst en educatie sprak Bikkel Artist Friedie toe. Herinneringen aan gezamenlijke activiteiten in kunst en onderwijs, zoeken naar creatieve bronnen passeerden de revue.
Jack Moerman, vrijwilliger in het museum, overhandigde Friedie een door hem vervaardigd kunstwerk. Bert Diepstraten, ook vrijwilliger, had een houten bolder vervaardigd ter herinnering aan het succesvolle project.
De groep vrijwilligers, waarmee Friedie veel heeft samengewerkt bij het inrichten van exposities schonk haar een paar oorbellen. Maar ze hadden ook een gedicht gemaakt waarvan ze, elkaar afwisselend, een stukje declameerden. Het was ‘uit het leven gegrepen’.